Her gün yeni bir olayla karşıma çıkan teyzem için yazacaklarım da iki yazıdan sonra birden kesiliverdi. Ancak geçen gün kardeşimin elindeki eski fotoğraflara bakınca yazma isteğim depreşti. Fotoğrafları görenlerin de söylediği üzere, teyzemle ne çok çocukluk fotoğrafım var, her fotoğrafta teyzem var.
Mesela yandaki resim çok büyük bir ihtimalle bir bayram zamanı çekilmiş. Ben, teyzem ve kardeşim pembeler giymişiz. Ve yine çok büyük bir ihtimalle bayramlıklarımızı teyzem hediye etmiş bize.
Fotoğraflara bakınca o günlere dair başka şeyler de canlanıyor insanın zihninde. Bu fotoğraf bizim evin arka bahçesinde çekilmiş. Hemen dibinde durduğumuz da bahçeye açılan mutfağın kapısı.
Yan tarafımızda, gölgesi de üstümüze vuran vişne ağacı var. Daha sonraları kestireceği bu vişne ağacıyla övünürdü babannem, "Tarık'ın (amcamın oğlu) sünnetinde hoşaflık meyvenin tamamını bu ağaç verdi" diye. Geçmiş zaman işte...
Eskiden kot farkı olan bu arka bahçe şimdi boylu boyunca uzanıyor. Daha önceleri annemin buraya toprak yığıp çiçek yetiştirmesine mıkmıklanan babannem artık itiraz etme gücünü kendisinde bulamıyor ki annemin biberleri, fesleğenleri ve sardunyaları almış başını gitmiş.
Daha önce olduğu gibi şimdilerde de annem ve komşuları bu bahçe aracılığıyla, telefona gerek kalmadan haberleşiyor; birbirlerine bu bahçeden seslenerek yok çaydı yok tuzdu soruyorlar. Teyzemle önünde poz verdiğimiz kapının önünü ise bu yaz teyzemin kızlarının cıvıltısı sarıyor :)
"Tarık'ın (amcamın oğlu) sünnetinde hoşaflık meyvenin tamamını bu ağaç verdi."
YanıtlaSil:D